Volgende
week bij de nieuwe maan leg ik in
gedachten een ster om mijn nieuwe plek heen en maak het daarmee veilg voor
mezelf en diegenen die me dierbaar zijn.
Hier schreeuwt
de mens geen grote verhalen meer en lijkt de tijd continu bevroren, er is
slechts het moment wat dan weer naadloos overvloeit in het volgende en toch is
niets hetzelfde.
Langzaam
begint het in te dalen dat ik mezelf verplaatst heb naar een nieuwe episode in
mijn leven en ik acht de tijd aangebroken, zoals ieder jaar, om een terugblik te
doen naar wat het was dit jaar, hoe zat het ook alweer?
Het
is trouwens gek dat ik al sinds ik hier ben gaan wonen het gevoel heb hier
altijd thuisgehoord te hebben, enfin dat even terzijde, mijn stoel gepakt en
mezelf geposteerd voor het raam met uitzicht over water, grandioos mooi en hoe
nietig ik me dan kan voelen.
Ik
sluit mijn ogen en mijn ademhaling zakt langzaam naar beneden, zacht ritmisch
en ik neem de vrijheid om even afstand te nemen zodat ik boven de
gebeurtenissen kan gaan hangen die dit jaar belangrijk maakten, in en uit.
Begin
dit jaar heb ik gezegd dat 2013 voor mij het jaar van de waarheid zou gaan
worden en ik kon in mijn uitspraak niet bevroeden dat wijsheid en inzicht op
een zo pijnlijke manier tot uiting hebben moeten komen binnen mezelf, lessen
van het leven…..
“Leven”,
zoals een goeie vriendin van me ooit zei en als het niet gaat zoals het moet
dan moet het maar zoals het gaat, iets anders is er in mijn optiek niet, hier
hoort mezelf schromelijk vergissen dan ook bij, jammer maar helaas.
De
keus gemaakt voor een nieuwe baan, de weg van mijn hart, met horten en stoten
en een leerproces wat almaar in beweging blijft, kijken naar mezelf en hoe ik
dingen aanpak en uitvoer, steeds daarbij de vraag, had dit ook anders gekund of
gemoeten en hoe dan, waar mag ik die verandering dan aanbrengen, een mooi proces als u het mij vraagt.
Uiteindelijk
heb ik van de zomer de keus gemaakt om in mijn werk verder te gaan, heb het
tijdelijke omgezet naar een vaste verbinding en alles rolt maar door en door,
een rollercoaster en dan nog een graadje erger.
Voor
het eerst na een periode van een jaar of 15/16, ik weet al niet meer precies, een vakantie met op het einde daarvan de tijding dat mijn ouderlijk huis
uiteindelijk verkocht blijkt te zijn, een ticket naar de vrijheid, een andere
plek om te gaan wonen, dromen komen uiteindelijk dan toch wel uit.
“Nu”,
momenteel ligt Aisa aan mijn voeten in mijn nieuwe houten huisje aan het water
in de natuur en ik voel me bevoorrecht en diep en intens gelukkig.
De
petroleumkachel warmt ons beiden en haar zachte ademhaling brengt rust in dit
huisje van geluk, we gaan mooie tijden tegemoet samen.
De klik tussen ons was
er meteen vanaf het eerste ogenblik dat we elkaar zagen en waar andere puppys
de boel bij elkaar piepen heeft ze vanaf ze hier is geen kik gegeven , wijkt ze
geen moment van mijn zijde en gaat lief slapen als ik in mijn bed kruip, alsof het
allemaal zo heeft moeten zijn.
Met
nu de jaarwisseling precies achter de rug ga ik strakjes naar buiten en vorm ik
in gedachten een ster die ik neer laat dalen boven het stukje grond waarop ik
nu leef.
Ik
visualiseer diegenen die ik lief heb hier bij mij en denk over geluk in
ongesproken woorden, deze taal wordt door iedereen voor wie het is
bestemd gehoord en zo zal alles zijn weg gaan vinden, simpel, zoals het hoort.
Met
drie open sterren links en twee gesloten rechts loop ik over paden door mijn dromen en ga opnieuw
leren te genieten van wat is, voor nu wens ik u allemaal het allerbeste voor
het nieuwe jaar.
Namaste !!!
