Nemen doe ik allang niet meer, tegenwoordig
geef ik in tevredenheid en als ik dat kan, het enige wat ik hierin voor mezelf
terug verlang is af en toe de tijd om te rusten en mezelf terug te trekken in
mijn grot.
Het is niets wat er overblijft en het is ook
niets waarop alles is gebaseerd, alles is slechts van tijdelijke aard en als ik
de kunst leer te verstaan om van het moment te genieten, dan heb ik straks een
mooi leven gehad.
Ik creëer, probeer belangeloos te geven en
mijn medemens positief te benaderen, tot nu toe heb ik daar mijn handen meer
dan vol aan.
Terwijl ik de maan wilde maken schilderde ik
de energie van de zon in een toeval wat er meestal niet is bij mij….alles is
intuïtief en alles is gevoel, het stelt niets voor en dat hoeft ook niet van mij…..
Het is een pad waarin ik afdaal om te stijgen en
middenin de storm van wat is ontstaat er dan wat, dit is waar ik uiteindelijk
voor leef, iets anders is er niet.
Na de eerste explosie van vorm en kleur volgt
er dan een proces van verfijning en kijken, kleine verdrietjes en hoop op geluk
worden op mijn palet dooreen gemengd, een mens kan eigenlijk alleen maar maken
wat ie is, een werkstuk is slechts een echo van een ego…..zoiets dan.
In een vrije keuze leef ik alleen, alleen zijn
betekend niet noodzakelijkerwijze dat ik daarom ook eenzaam zou zijn.
Diegenen die ooit het betrekkelijke genoegen hebben mogen smaken om met mij samen te leven weten vast waar ik het over heb,
ik ben wel lief maar eigenlijk niet om mee te huizen.
Te eigenzinnig, teveel ruimte nodig en maar
weinig bereidheid om doorlopend rekening met een ander te houden, iemand die
daar echt in past ben ik eigenlijk nog niet tegen gekomen en ook dat is dan
gewoon zo… het is, daar doe ik het dan maar mee af!
’s Nachts droom ik sterren en overdag volg ik
de zon en de wind, de natuur is in wezen mijn allerbeste vriend en trouwe
Compaan in heel de beweging die ik volg.
Dat het dan uiteindelijk tot niets leidt neem
ik voor lief en eigenlijk, als ik eerlijk ben, heb ik er best plezier in zo,
het leven laat mij de mooiste dingen zien.
Met mijn armen en ogen wijd open stap ik
iedere dag opnieuw naar buiten en in de contacten die ik heb moet ik
tegenwoordig vaak glimlachen, ik hoef een ander niet zo nodig meer te
overtuigen , laat zo maar zijn het is allang goed.
Mijn hart zit op de goeie plaats, daar
ben ik van overtuigd, ik ben slechts een product van mijn afgelegde weg en hoef
mezelf daarover tegenover niemand meer te verantwoorden, de schaamte ben ik
reeds voorbij.
Welnu, zondagmiddag en tijd voor wat woordjes
en expressie in beelden, vanavond gaat mijn raam weer helemaal open en droom ik
weer weg bij de sterrenhemel en een maan die weer aan het wassen is.
Er wordt volop over het randje van de maan
gebuiteld en volgens mij heeft het
muisje pas gezinsuitbreiding gehad, alles in beweging, alles op en neer…… Voelen
!!!!
