Tijdloos ........
De wind waait fluisterstil zachtjes haar woordjes van kalmte door het riet naar me toe, dit was ik nodig had.
Het riet wat buigt onder de druk van de wind maar niet breekt, zo zou ik willen zijn en ik verplaats me erlangs terwijl het water tegen de boot waarin ik mij bevind aanklotst.
De boot is gemaakt van mooi dik hout, een platbodem met een practische huif, een geraamte met hoepels van bamboe en daar over heen een passend stuk zeildoek wat bescherming bied tegen de weersinvloeden.
Vandaag motregent het en het waait fris, het geeft me een veilig en warm gevoel me zo te mogen verplaatsen.
De motor van het vaartuig is een “schone” op stroom die maar weinig geluid produceert, zo verstoort eigenlijk alleen maar de waterverplaatsing de omgeving op deze reis.
Zelfs de vogels met hun broedsels en kroost zien het schip eigenlijk pas als het alweer bijna voorbij is.
Het kuikentje van de watersnip is z’n moeder kwijt en luidkeels piepend klimt het nog onhandig met z’n piepkleine zwemvliesjes over de grote bladen van de lisdodden die in overvloed aanwezig zijn.
Het passeert en de natuur zal z’n loop wel nemen, dat doet ze altijd.
Ik aanschouw, verwonder en beleef dit alles in harmonie en voel me er één mee….
Het riet wat buigt onder de druk van de wind maar niet breekt, zo zou ik willen zijn en ik verplaats me erlangs terwijl het water tegen de boot waarin ik mij bevind aanklotst.
De boot is gemaakt van mooi dik hout, een platbodem met een practische huif, een geraamte met hoepels van bamboe en daar over heen een passend stuk zeildoek wat bescherming bied tegen de weersinvloeden.
Vandaag motregent het en het waait fris, het geeft me een veilig en warm gevoel me zo te mogen verplaatsen.
De motor van het vaartuig is een “schone” op stroom die maar weinig geluid produceert, zo verstoort eigenlijk alleen maar de waterverplaatsing de omgeving op deze reis.
Zelfs de vogels met hun broedsels en kroost zien het schip eigenlijk pas als het alweer bijna voorbij is.
Het kuikentje van de watersnip is z’n moeder kwijt en luidkeels piepend klimt het nog onhandig met z’n piepkleine zwemvliesjes over de grote bladen van de lisdodden die in overvloed aanwezig zijn.
Het passeert en de natuur zal z’n loop wel nemen, dat doet ze altijd.
Ik aanschouw, verwonder en beleef dit alles in harmonie en voel me er één mee….
Hier wonen geen kabouters bedenk ik me ineens, die wonen immers in het bos.
Vannacht ga ik beluisteren en bekijken wie hier wonen, ik neem het me heilig voor.
Na een uur of 7 meer ik aan en loop de polder in om kennis te maken met een stuk of 8 gevlekte dames, prachtig en nieuwsgierig in zwart en wit getooid.
Hun nog jeugdige nieuwsgierigheid maakt me aan het lachen en een van de meisjes rent al bokkend en capriolen makend door het grasland om aan haar blijdschap uiting te geven.
Met een ander van het stel sluit ik vriendschap, zachtjes spreek ik haar toe, aai haar over haar kop, hals en oren haar vertellend hoe mooi ze is.
Ik ben dankbaar voor dit speciale moment en om alles completer te maken fluit een zangvogeltje een lied met een schoonheid die ik nog nimmer ergens heb gehoord.
Auto’s hoor ik niet rijden op deze aanlegplaats en vannacht zal de natuur met haar geluiden hier de stilte vullen.
De mens die schreeuwt hier niet, hier gelden de wetten van de natuur…..
Vannacht ga ik beluisteren en bekijken wie hier wonen, ik neem het me heilig voor.
Na een uur of 7 meer ik aan en loop de polder in om kennis te maken met een stuk of 8 gevlekte dames, prachtig en nieuwsgierig in zwart en wit getooid.
Hun nog jeugdige nieuwsgierigheid maakt me aan het lachen en een van de meisjes rent al bokkend en capriolen makend door het grasland om aan haar blijdschap uiting te geven.
Met een ander van het stel sluit ik vriendschap, zachtjes spreek ik haar toe, aai haar over haar kop, hals en oren haar vertellend hoe mooi ze is.
Ik ben dankbaar voor dit speciale moment en om alles completer te maken fluit een zangvogeltje een lied met een schoonheid die ik nog nimmer ergens heb gehoord.
Auto’s hoor ik niet rijden op deze aanlegplaats en vannacht zal de natuur met haar geluiden hier de stilte vullen.
De mens die schreeuwt hier niet, hier gelden de wetten van de natuur…..
De volgende morgen waait het water me verder terwijl molens die het land droogmalen voorbijdrijven, wat in en op het water leeft zwemt en drijft mee.
M’n slaap was vannacht een droomloze en als ik al dromen gehad zou hebben dan zijn ze vervlogen en opgelost in de stilte van de polder.
Een simpele druk op de knop start de geruisloze motor en zonder iets of iemand te verstoren glijd ik verder in wat gisteren nog motregen en wind was.
Nevel trekt op en het zonnetje breekt er zachtjes doorheen, zo grauw als het gisteren was kleurt nu de zon de wereld, ’t is intens en ik open me ervoor.
Een paard wat praat en sierlijk een stukje mee draaft tot aan de grens van het stuk weide waarin ze staat, we nemen afscheid met wat keelgeluidjes wederzijds.
Tijd bestaat nu niet meer, linksaf ongeveer een uur en rechtsaf ziet er ook zo uit, voorbij iedere bocht valt wel iets moois te zien en te beleven.
Het word langzaam warmer en de lucht gonst van de activiteit, het is zondag vandaag en de bewoonde wereld maakt zich ervoor op om een dagje op het water te besteden, naarmate de tijd verschuift word het almaar drukker en drukker.
M’n slaap was vannacht een droomloze en als ik al dromen gehad zou hebben dan zijn ze vervlogen en opgelost in de stilte van de polder.
Een simpele druk op de knop start de geruisloze motor en zonder iets of iemand te verstoren glijd ik verder in wat gisteren nog motregen en wind was.
Nevel trekt op en het zonnetje breekt er zachtjes doorheen, zo grauw als het gisteren was kleurt nu de zon de wereld, ’t is intens en ik open me ervoor.
Een paard wat praat en sierlijk een stukje mee draaft tot aan de grens van het stuk weide waarin ze staat, we nemen afscheid met wat keelgeluidjes wederzijds.
Tijd bestaat nu niet meer, linksaf ongeveer een uur en rechtsaf ziet er ook zo uit, voorbij iedere bocht valt wel iets moois te zien en te beleven.
Het word langzaam warmer en de lucht gonst van de activiteit, het is zondag vandaag en de bewoonde wereld maakt zich ervoor op om een dagje op het water te besteden, naarmate de tijd verschuift word het almaar drukker en drukker.
Als ik het roer overgeef en met een paar kussens onder me op mijn rug op de voorplecht ga liggen, kost het me maar weinig moeite om me volledig te ontspannen, af en toe lijk ik zelfs te slapen.
Deze beleving lijkt een tijdloze.
Er zijn geen gedachten, slechts het ruiken, horen en voelen.
Zo lig ik een hele poos totdat de warmte een zomerse temperatuur aan begint te nemen en als het echt te warm begint te worden kom ik weer overeind en zijn we al door het meest dichtbevolkte stuk beschaving heen.
Het uitzicht op protserige huizen met dito boten heeft zich verruild voor een meer authentiek landschap.
Het water begint te versmallen en meer en meer te meanderen door het landschap.
Boerderijen van 100 jaar en nog ouder komen in het zicht en in de bongerds grazen schapen, het straalt een soort van eeuwenoude rust uit, welhaast sprookjesachtig. In mijn verbeelding zie ik hoe het destijds nog veel mooier moet zijn geweest, oude pakhuizen en huisjes die over het water heen hangen vertellen hun verhalen stilzwijgend….
Deze beleving lijkt een tijdloze.
Er zijn geen gedachten, slechts het ruiken, horen en voelen.
Zo lig ik een hele poos totdat de warmte een zomerse temperatuur aan begint te nemen en als het echt te warm begint te worden kom ik weer overeind en zijn we al door het meest dichtbevolkte stuk beschaving heen.
Het uitzicht op protserige huizen met dito boten heeft zich verruild voor een meer authentiek landschap.
Het water begint te versmallen en meer en meer te meanderen door het landschap.
Boerderijen van 100 jaar en nog ouder komen in het zicht en in de bongerds grazen schapen, het straalt een soort van eeuwenoude rust uit, welhaast sprookjesachtig. In mijn verbeelding zie ik hoe het destijds nog veel mooier moet zijn geweest, oude pakhuizen en huisjes die over het water heen hangen vertellen hun verhalen stilzwijgend….
Steeds verderop, steeds ondieper en smaller wordend water totdat een bruggetje opdoemt waaronder de boot nog maar ternauwernood gekeerd kan worden.
De zon is allang over haar hoogste punt als de terugreis word aanvaard.
Bijna windstil en de meeste dagjesmensen zijn uit het beeld verdwenen, langs dezelfde weg terug wil niet zeggen dat er niets meer te zien is, het gezichtspunt is veranderd maar het gegeven blijft hetzelfde.
Het schemert al als de thuishaven in zicht komt en na een heel ritueel van inpakken, opruimen en belevenissen delen zit ik uiteindelijk in de auto rustig na te genieten en alles deint nog zachtjes na, ook in mij.
Twee dagen in totale rust en ontspanning met maar weinig gesproken woorden.
Ik voel me goed, moe en volledig voldaan, het is weer even stil in mij….
De zon is allang over haar hoogste punt als de terugreis word aanvaard.
Bijna windstil en de meeste dagjesmensen zijn uit het beeld verdwenen, langs dezelfde weg terug wil niet zeggen dat er niets meer te zien is, het gezichtspunt is veranderd maar het gegeven blijft hetzelfde.
Het schemert al als de thuishaven in zicht komt en na een heel ritueel van inpakken, opruimen en belevenissen delen zit ik uiteindelijk in de auto rustig na te genieten en alles deint nog zachtjes na, ook in mij.
Twee dagen in totale rust en ontspanning met maar weinig gesproken woorden.
Ik voel me goed, moe en volledig voldaan, het is weer even stil in mij….
