Van oud naar nieuw…..
Nu loop ik door de stilte voor de storm door een groot bos vol impasses, het is er groot en allesomvattend en iedere nacht is er een volle maan, ik kijk alleen maar vooruit op mijn wandeling en loop altijd ’s nachts, overdag dan slaap ik tevreden tussen de diertjes met een glimlach om mijn mond.
Af en toe kietelt iets mijn gezicht en valt de zon door het bladerdak op m’n gezicht.
Ik bevind me voor de zoveelste maal op de scheiding tussen oud en nieuw en voor de even zoveelste maal is dit voor mij een tijd van afscheid nemen.
De gedachten wandelen zomaar mijn hoofd in en uit, personen en situaties staan me helder voor de geest om vervolgens in waas van nevel weer op te lossen.
Als ik mijn ogen naar boven opsla en goed naar de bladeren kijk zie ik dat ze alweer licht aan het verkleuren zijn, het bos ruikt na de regen altijd een beetje zompig, de geur van herfst die alweer langzaam begint te kriebelen.
Af en toe kietelt iets mijn gezicht en valt de zon door het bladerdak op m’n gezicht.
Ik bevind me voor de zoveelste maal op de scheiding tussen oud en nieuw en voor de even zoveelste maal is dit voor mij een tijd van afscheid nemen.
De gedachten wandelen zomaar mijn hoofd in en uit, personen en situaties staan me helder voor de geest om vervolgens in waas van nevel weer op te lossen.
Als ik mijn ogen naar boven opsla en goed naar de bladeren kijk zie ik dat ze alweer licht aan het verkleuren zijn, het bos ruikt na de regen altijd een beetje zompig, de geur van herfst die alweer langzaam begint te kriebelen.
In de mij achterliggende maanden heb ik mijn burcht versterkt en voor de toenaderende tijden veilig gemaakt.
Als dan straks de winter weer inzet ga ik mij er koesteren en omgeven met wat wijsheden en ander vermaak.
In het hoogste kamertje, waarin ik uitzicht over alles heb, brand een knapperend haardvuur en aan mijn voeten liggen honden te slapen in tevredenheid.
Dikke rood velourse gordijnen hangen voor de ramen om de kou te kunnen weren, hier ben ik vrijwel onaantastbaar en de stilte ademt om mij heen.
Het is een soort bezinning op wat weer komen gaat zoals de natuur dat zelf ook doet.
Blootsvoets zet ik mijn tenen in een vacht die op de grond licht ter bescherming van de optrekkende kou, de haartjes kriebelen een beetje en rustig voel ik mijn adem naar beneden zakken, het is goed toeven hier.
De wanden en vloeren volgestapeld met boeken en ter verlichting branden er flakkerende toortsen die grillige en warme schaduwen over het geheel trekken wat ik vanuit mijn zetel aanschouw…..
Als dan straks de winter weer inzet ga ik mij er koesteren en omgeven met wat wijsheden en ander vermaak.
In het hoogste kamertje, waarin ik uitzicht over alles heb, brand een knapperend haardvuur en aan mijn voeten liggen honden te slapen in tevredenheid.
Dikke rood velourse gordijnen hangen voor de ramen om de kou te kunnen weren, hier ben ik vrijwel onaantastbaar en de stilte ademt om mij heen.
Het is een soort bezinning op wat weer komen gaat zoals de natuur dat zelf ook doet.
Blootsvoets zet ik mijn tenen in een vacht die op de grond licht ter bescherming van de optrekkende kou, de haartjes kriebelen een beetje en rustig voel ik mijn adem naar beneden zakken, het is goed toeven hier.
De wanden en vloeren volgestapeld met boeken en ter verlichting branden er flakkerende toortsen die grillige en warme schaduwen over het geheel trekken wat ik vanuit mijn zetel aanschouw…..
Hier laat de mens mij met rust als ik dat wil en als ik ervoor kies dan kan ik op een heldere dag door de landerijen zwerven zonder iets vervelends tegen te komen.
De lucht is dan helder en vol zuurstof en het licht van een adembenemende sterkte en intensiteit, ieder seizoen heeft zo zijn eigen kleurschakeringen.
Mijn honden volgen me in tevredenheid op de voet en jagen een verdwaald konijn na, als ik bezie hoe ze na hun vangst het beestje aan stukken scheuren bedenk ik bij mezelf dat het de natuur is die zijn eigen loop neemt, alles in haar eigen tempo en wanneer zij dat wil.
Zo’n wandeling hoeft in al haar frisheid niet langer dan een uurtje of twee te duren en de frequentie hoeft niet hoger te liggen dan een keertje in de paar weken, de rest van de tijd breng ik door in mijn verschansing totdat de lente haar eerste signalen weer laat horen en zien.
Er is een tijd om volop in beweging te zijn en er is ook een tijd om alles weer eens te laten bezinken, zo is het wel vaker in het grijze gebied wat van oud naar nieuw verschuift…..
De lucht is dan helder en vol zuurstof en het licht van een adembenemende sterkte en intensiteit, ieder seizoen heeft zo zijn eigen kleurschakeringen.
Mijn honden volgen me in tevredenheid op de voet en jagen een verdwaald konijn na, als ik bezie hoe ze na hun vangst het beestje aan stukken scheuren bedenk ik bij mezelf dat het de natuur is die zijn eigen loop neemt, alles in haar eigen tempo en wanneer zij dat wil.
Zo’n wandeling hoeft in al haar frisheid niet langer dan een uurtje of twee te duren en de frequentie hoeft niet hoger te liggen dan een keertje in de paar weken, de rest van de tijd breng ik door in mijn verschansing totdat de lente haar eerste signalen weer laat horen en zien.
Er is een tijd om volop in beweging te zijn en er is ook een tijd om alles weer eens te laten bezinken, zo is het wel vaker in het grijze gebied wat van oud naar nieuw verschuift…..
Even beschouwend op de lente van dit jaar zoals ze achter me ligt hoop ik eigenlijk dat de volgende wat minder turbulent zal zijn, de tijd begint inmiddels een beetje aan mijn botten te knagen, ik word er niet jonger op.
Ieder jaar opnieuw trek ik door de seizoenen heen en onderhand kan ik van ieder afzonderlijk de tekenen herkennen wanneer ze inzetten, het zit hem in reuk, wind, gevoelstemperatuur en vochtigheid in de lucht.
Dit jaar laten de eerste verkleuringen van het blad zich, weliswaar minimaal, al erg vroeg zien.
De natuur is een beetje op hol geslagen de laatste jaren en eerlijk gezegd, zorgen baart me dat wel maar ik kan er maar weinig aan doen, ondergaan kan ik het en dat doe ik dan maar.
Op de scheiding van oud naar nieuw, een hele episode ligt achter me en de komende maand zal ik de rust moeten gaan vinden op wat staat te komen.
Ik adem rustig in en uit, accepteer wie en wat ik ben verworden, trek mijn rug recht en aanschouw.
Het leven, dit leven, is de moeite waard om geleefd te worden in al zijn facetten, vooruit dan maar, vanaf september weer naar school.
Ik ben benieuwd….
Ieder jaar opnieuw trek ik door de seizoenen heen en onderhand kan ik van ieder afzonderlijk de tekenen herkennen wanneer ze inzetten, het zit hem in reuk, wind, gevoelstemperatuur en vochtigheid in de lucht.
Dit jaar laten de eerste verkleuringen van het blad zich, weliswaar minimaal, al erg vroeg zien.
De natuur is een beetje op hol geslagen de laatste jaren en eerlijk gezegd, zorgen baart me dat wel maar ik kan er maar weinig aan doen, ondergaan kan ik het en dat doe ik dan maar.
Op de scheiding van oud naar nieuw, een hele episode ligt achter me en de komende maand zal ik de rust moeten gaan vinden op wat staat te komen.
Ik adem rustig in en uit, accepteer wie en wat ik ben verworden, trek mijn rug recht en aanschouw.
Het leven, dit leven, is de moeite waard om geleefd te worden in al zijn facetten, vooruit dan maar, vanaf september weer naar school.
Ik ben benieuwd….
