Na een aantal weken ben ik weer thuis aangeland.
Zittend overdenk ik en kijk om me heen, m'n ruimte ziet er maar chaotisch uit, overal papieren en er ligt wat was op een hoopje in de kamer.
Het ruikt hier niet fris, bemerk ik, ook daar moet ik wat aan doen, er is een poosje niet geleefd hier.
De afspraken die ik met punaises tegen de muur heb geprikt zijn allemaal al geweest, ze kunnen weg, nagekomen of niet nagekomen, ik zie wel weer.
Het zal me vanzelf wel weer inhalen, zo weet ik uit ondervinding, het is zoals mijn leven nu alweer een halve eeuw is bedenk, ik me, het is, het is en het is.
Zittend overdenk ik en kijk om me heen, m'n ruimte ziet er maar chaotisch uit, overal papieren en er ligt wat was op een hoopje in de kamer.
Het ruikt hier niet fris, bemerk ik, ook daar moet ik wat aan doen, er is een poosje niet geleefd hier.
De afspraken die ik met punaises tegen de muur heb geprikt zijn allemaal al geweest, ze kunnen weg, nagekomen of niet nagekomen, ik zie wel weer.
Het zal me vanzelf wel weer inhalen, zo weet ik uit ondervinding, het is zoals mijn leven nu alweer een halve eeuw is bedenk, ik me, het is, het is en het is.
Beter de liefde verloren dan nooit lief gehad, galmt het nu door de kamer, heb het eventjes moeilijk met mezelf en dat mag wel, 't hoort en past immers bij wie ik ben.
Ik heb mijn hart weer eens laten spreken en eigenlijk tegen beter weten in.
Ze strooide bloemen op papier voor me, wilde haar leven weer terug en wie ben ik dan eigenlijk.
Ik geef, neem, ga weg en kom terug zoals een bulldozer op een mooie zomerdag een ongeschonden bloemenweide helemaal aan de gort schoffelt.
Het moest weer zo zijn
Ik maak keuzes, ik bepaal, ik verwond en kwets en alles gebeurt in naam van de liefde, alles mag en alles is mogelijk totdat het eindpunt weer is bereikt en ik met mijn halve leven om mijn nek op een station sta. Potjes inkt, pennetjes en kleurpotloden, wat kleren en een toilettas en alles ruikt nog naar herinneringen, naar wat was, hoe mooi het eigenlijk was, maar ook hoe ontzettend moeilijk voor me.
Gekleurde herinneringen op een fototoestel en ik blader er melancholiek doorheen .
En dan……dan stap ik de trein in en met iedere omwenteling raak ik verder weg, steeds verder van wat was en van wat had kunnen zijn, terug naar een wereld die de mijne is.
Dromen, ach, een mens moet wat te dromen overhouden, zo praat ik het in mezelf dan maar goed.
Nu in dit moment is alles beter dan de werkelijke pijn en het verdriet te moeten voelen.
Een heel leven lang in dromen, misschien word ik nog wel eens ooit wakker, zou wel schrikken zijn om mij er ineens bewust van te zijn dat er nog een hele wereld om mij heen draait die mij ook beziet.
Ik heb mijn hart weer eens laten spreken en eigenlijk tegen beter weten in.
Ze strooide bloemen op papier voor me, wilde haar leven weer terug en wie ben ik dan eigenlijk.
Ik geef, neem, ga weg en kom terug zoals een bulldozer op een mooie zomerdag een ongeschonden bloemenweide helemaal aan de gort schoffelt.
Het moest weer zo zijn
Ik maak keuzes, ik bepaal, ik verwond en kwets en alles gebeurt in naam van de liefde, alles mag en alles is mogelijk totdat het eindpunt weer is bereikt en ik met mijn halve leven om mijn nek op een station sta. Potjes inkt, pennetjes en kleurpotloden, wat kleren en een toilettas en alles ruikt nog naar herinneringen, naar wat was, hoe mooi het eigenlijk was, maar ook hoe ontzettend moeilijk voor me.
Gekleurde herinneringen op een fototoestel en ik blader er melancholiek doorheen .
En dan……dan stap ik de trein in en met iedere omwenteling raak ik verder weg, steeds verder van wat was en van wat had kunnen zijn, terug naar een wereld die de mijne is.
Dromen, ach, een mens moet wat te dromen overhouden, zo praat ik het in mezelf dan maar goed.
Nu in dit moment is alles beter dan de werkelijke pijn en het verdriet te moeten voelen.
Een heel leven lang in dromen, misschien word ik nog wel eens ooit wakker, zou wel schrikken zijn om mij er ineens bewust van te zijn dat er nog een hele wereld om mij heen draait die mij ook beziet.
Van een zeker cynisme hierin ben en blijf ik niet verschoond, in toevalligheden geloof ik allang niet meer, daar heb ik al teveel voor meegemaakt in dit leven, ik veroorzaak alles zelf, denkt mijn donkere kant nu.
Over een paar dagen moet ik weer een voorlichting geven aan jongeren en zal ik wel weer te horen krijgen wat voor een mooi en bijzonder mens ik ben.
O, o, o, o, o, wat ben ik toch een mooi mens, daarbij word toch wel vaak uit het oog verloren dat je eerst een heleboel moet meemaken wil je kunnen vertellen wat ik doe.
Romantiseer mijn leven maar, toe maar, ik weet wel beter, leuk is anders en toch…..ga ik door.
Niet omdat ik dat zo graag wil maar omdat het een heilig moeten is geworden.
Het leven is er om geleefd te worden in al zijn hoedanigheden wat dat ook moge betekenen.
Ik zie haat in de straten, mensen die elkaar liefhebben, mensen die naast elkaar bewegen en de schone schijn ophouden, mensen met woede en verdriet in hun ogen en houding en alle prikkels hiervan komen tegelijkertijd binnen, ik ben, zo lijkt het, een katalysator, een middelpunt waar alles omheen beweegt.
Een alles en een niets………en alles is lucht……
Over een paar dagen moet ik weer een voorlichting geven aan jongeren en zal ik wel weer te horen krijgen wat voor een mooi en bijzonder mens ik ben.
O, o, o, o, o, wat ben ik toch een mooi mens, daarbij word toch wel vaak uit het oog verloren dat je eerst een heleboel moet meemaken wil je kunnen vertellen wat ik doe.
Romantiseer mijn leven maar, toe maar, ik weet wel beter, leuk is anders en toch…..ga ik door.
Niet omdat ik dat zo graag wil maar omdat het een heilig moeten is geworden.
Het leven is er om geleefd te worden in al zijn hoedanigheden wat dat ook moge betekenen.
Ik zie haat in de straten, mensen die elkaar liefhebben, mensen die naast elkaar bewegen en de schone schijn ophouden, mensen met woede en verdriet in hun ogen en houding en alle prikkels hiervan komen tegelijkertijd binnen, ik ben, zo lijkt het, een katalysator, een middelpunt waar alles omheen beweegt.
Een alles en een niets………en alles is lucht……
Tsja, tsja en nog een keertje tsja.
Het word tijd om maar eens te gaan douchen, scheren, daarna de was in de machine doen.
Vanmiddag maar weer eens naar de kapper want ik lijk wel een zwerver, achter mijn opleiding aan, financiele zaken regelen, m’n zoon even bellen of maar even langsgaan, het leven zal ondanks alles toch zijn loop weer moeten gaan nemen.
Ik kan niet altijd hebben wat ik wil hebben, zoemende ruis en prikkels, dadelijk ben ik weer een boom, zet ik mijn voeten weer stevig op de aarde en ga ik weer naar binnen in mijzelf, denk weer cirkels in kleuren en zie teksten die ik nog te schrijven heb.
Sprookjes te bedenken, leven te leven, in en uitademen, terug naar de stilte in mijzelf maar ook terug naar de woede en het verdriet, alles of niets.
Ik ben een vader, een man die een jongetje is in zijn hart, een minnaar en een nar die kan lachen om zijn eigen verdriet.
Het is wat het is en ik ben wat en wie ik ben, men doet het er maar mee, ik doe het er nu al 53 jaar mee en ik heb zoiets van graag of niet, ook goed.
Maar weer eens gaan kijken of ik het zonnetje weer kan zien schijnen als het buiten regent en wolken blauw kan verven in gedachten.
Het echte leven is geen sprookje, verre van dat, dus bedenk ik ze maar, dat was en is wat ik goed kan.......
Het word tijd om maar eens te gaan douchen, scheren, daarna de was in de machine doen.
Vanmiddag maar weer eens naar de kapper want ik lijk wel een zwerver, achter mijn opleiding aan, financiele zaken regelen, m’n zoon even bellen of maar even langsgaan, het leven zal ondanks alles toch zijn loop weer moeten gaan nemen.
Ik kan niet altijd hebben wat ik wil hebben, zoemende ruis en prikkels, dadelijk ben ik weer een boom, zet ik mijn voeten weer stevig op de aarde en ga ik weer naar binnen in mijzelf, denk weer cirkels in kleuren en zie teksten die ik nog te schrijven heb.
Sprookjes te bedenken, leven te leven, in en uitademen, terug naar de stilte in mijzelf maar ook terug naar de woede en het verdriet, alles of niets.
Ik ben een vader, een man die een jongetje is in zijn hart, een minnaar en een nar die kan lachen om zijn eigen verdriet.
Het is wat het is en ik ben wat en wie ik ben, men doet het er maar mee, ik doe het er nu al 53 jaar mee en ik heb zoiets van graag of niet, ook goed.
Maar weer eens gaan kijken of ik het zonnetje weer kan zien schijnen als het buiten regent en wolken blauw kan verven in gedachten.
Het echte leven is geen sprookje, verre van dat, dus bedenk ik ze maar, dat was en is wat ik goed kan.......
Gevoelslijnen die elkaar kruisten, tijdslijnen besloten in een vacuüm, lotsbestemming en karma, voetstappen in de sneeuw die van elkaar wijken en toch de stille hoop, (dat mag toch niet, is immers geen “hier en nu”), dat het allemaal nog goed gaat komen.
Tegen wat is heb ik geen verweer, daar ben ik teveel gevoelsmens voor.
Nu verderop maar weer want ik ben nog steeds een reiziger die stapje voor stapje onderweg is, op reis door de “tijd".
Hoop doet leven zeggen ze weleens, vooruit dan maar.
Er is nog hoop……..Ook voor mij.
Ik steek een sjekkie aan, kijk de rook die ik uitadem na en denk bij mezelf, kijk, daar vervliegt weer een droom, van wie zou die zijn geweest en waar ging het over.
Waar ging het eigenlijk over, waarover eigenlijk?
Tegen wat is heb ik geen verweer, daar ben ik teveel gevoelsmens voor.
Nu verderop maar weer want ik ben nog steeds een reiziger die stapje voor stapje onderweg is, op reis door de “tijd".
Hoop doet leven zeggen ze weleens, vooruit dan maar.
Er is nog hoop……..Ook voor mij.
Ik steek een sjekkie aan, kijk de rook die ik uitadem na en denk bij mezelf, kijk, daar vervliegt weer een droom, van wie zou die zijn geweest en waar ging het over.
Waar ging het eigenlijk over, waarover eigenlijk?
Nu, inmiddels alweer een paar maanden later zit ik aan mijn werktafel met een versgemaakt schilderijtje in de hoek.
Allemaal trefwoordjes en associaties in een mooie pastelgekleurde achtergrond.
Zacht rose, geel, indigo en blauw, hartjes en bloemetjes drijven er doorheen.
Mijn raam aan de straatkant heb ik voorzien van twee schappen en die heb ik weer volgezet met planten, zo kijk ik door het groen naar buiten en aan die kant zit ik ook te werken.
Drie nieuwe snuisterijtjes liggen klaar om vorm te krijgen in het thema "geloof, hoop en liefde" 10x10 cm en voor mijn doen wel heel erg ieniemini.
Ik kom, als ik me de wereld buiten mijn deur in begeef, de meest mooie mensen tegen en geniet van de gesprekken die ik dan heb, doe er mijn inspiratie uit op en verwoord nog steeds in beelden en geschrift.............
Allemaal trefwoordjes en associaties in een mooie pastelgekleurde achtergrond.
Zacht rose, geel, indigo en blauw, hartjes en bloemetjes drijven er doorheen.
Mijn raam aan de straatkant heb ik voorzien van twee schappen en die heb ik weer volgezet met planten, zo kijk ik door het groen naar buiten en aan die kant zit ik ook te werken.
Drie nieuwe snuisterijtjes liggen klaar om vorm te krijgen in het thema "geloof, hoop en liefde" 10x10 cm en voor mijn doen wel heel erg ieniemini.
Ik kom, als ik me de wereld buiten mijn deur in begeef, de meest mooie mensen tegen en geniet van de gesprekken die ik dan heb, doe er mijn inspiratie uit op en verwoord nog steeds in beelden en geschrift.............
Het is maar vreemd voor me om in balans te zijn en eigenlijk beangstigd het me wel omdat ik dat gevoel helemaal niet zo ken, de uitersten zijn veel bekender voor me.
Als ik de voorspelling moet geloven is dit mijn periode van rust voor een grote beslissing in mijn leven die te komen staat.
Er zit niets anders op dan de weg te bewandelen die voor me ligt...
Ik werk, rust, slaap, eet en neem energie tot me.
Zo voel ik het en zo doe ik het, levend in een wereld die te snel draait zeg ik iedere dag opnieuw tegen mezelf dat ik ben en mag zijn.
Mijn cynisme is langzaam maar zeker naar de achtergrond verschoven en de weerstand in me is niet meer zo heftig aanwezig.
In acceptatie aanvaard ik wat is en tegelijkertijd omarm ik het leven......
Als ik de voorspelling moet geloven is dit mijn periode van rust voor een grote beslissing in mijn leven die te komen staat.
Er zit niets anders op dan de weg te bewandelen die voor me ligt...
Ik werk, rust, slaap, eet en neem energie tot me.
Zo voel ik het en zo doe ik het, levend in een wereld die te snel draait zeg ik iedere dag opnieuw tegen mezelf dat ik ben en mag zijn.
Mijn cynisme is langzaam maar zeker naar de achtergrond verschoven en de weerstand in me is niet meer zo heftig aanwezig.
In acceptatie aanvaard ik wat is en tegelijkertijd omarm ik het leven......
