Het leven stroomt.
Alles begint nu zo langzamerhand een beetje op zijn plaats te zakken.
Ik zit aan mijn werktafel en ben een beetje door de laatste paar weken heen aan het graven om de gebeurtenissen van de afgelopen 2 weken een doel en zin te geven.
Als je op een lege weegschaal in een keer 50 kilo laat vallen dan zal ze geheid helemaal doorslaan en is ze volledig uit balans,doe ik dit nu in kleinere porties dan zal ik haar gemakkelijker weer in balans kunnen krijgen door aan de andere kant er telkens ook weer iets bij te leggen,
Een en ander vertaal ik dan terug naar mijn eigen gevoelsleven en de beperkingen die ik daarin heb.
Het onderkennen van mijn eigen beperkingen kan ik omzetten in een krachtig zelfbewustzijn, ik kan het vóór mij laten werken in plaats van tegen mezelf.
Die ommekeer in mijn denken is wel bepalend voor hoe ik nu leef en handel……..
Ik zit aan mijn werktafel en ben een beetje door de laatste paar weken heen aan het graven om de gebeurtenissen van de afgelopen 2 weken een doel en zin te geven.
Als je op een lege weegschaal in een keer 50 kilo laat vallen dan zal ze geheid helemaal doorslaan en is ze volledig uit balans,doe ik dit nu in kleinere porties dan zal ik haar gemakkelijker weer in balans kunnen krijgen door aan de andere kant er telkens ook weer iets bij te leggen,
Een en ander vertaal ik dan terug naar mijn eigen gevoelsleven en de beperkingen die ik daarin heb.
Het onderkennen van mijn eigen beperkingen kan ik omzetten in een krachtig zelfbewustzijn, ik kan het vóór mij laten werken in plaats van tegen mezelf.
Die ommekeer in mijn denken is wel bepalend voor hoe ik nu leef en handel……..
Alleen op een stoel in de vroege zaterdagochtend, de wereld om mij heen begint langzaam wakker te worden en zo ook tegelijkertijd het besef dat ik deel uitmaak van die wereld.
Ik ben op het punt aangekomen in mijn leven dat ik wil gaan delen, delen om te leren van de ander.
Een advertentie linksonder in mijn beeldscherm zegt: ”Wie wil er nu niet vaker glimlachen, precies”.
Een leuke metafoor en ik relateer hem meteen aan mijn eigen kwetsbaarheid.
Vaak was ik geneigd om alleen maar vanuit het verharde stuk van mezelf naar de wereld te kijken en vergat daarin mijn eigen kwetsbaarheden, er was dan alleen nog maar de verharding als bescherming en verdediging, er waren nog teveel heilige huisjes die niet omver gelopen mochten worden.
Ik merk op vanuit mijn observaties dat er nog maar weinig gelachen word en dat plezier steeds vaker word verbonden met wat je bezit in de materiële zin van het woord.
Zit het hem niet meer in wie je bent dan in wat je hebt, zo vraag ik mezelf dan af terwijl ik het antwoord eigenlijk allang weet.
Mijn weegschaal begint zo langzamerhand in balans te komen, een fijn gevoel is dat.
Ik ben op het punt aangekomen in mijn leven dat ik wil gaan delen, delen om te leren van de ander.
Een advertentie linksonder in mijn beeldscherm zegt: ”Wie wil er nu niet vaker glimlachen, precies”.
Een leuke metafoor en ik relateer hem meteen aan mijn eigen kwetsbaarheid.
Vaak was ik geneigd om alleen maar vanuit het verharde stuk van mezelf naar de wereld te kijken en vergat daarin mijn eigen kwetsbaarheden, er was dan alleen nog maar de verharding als bescherming en verdediging, er waren nog teveel heilige huisjes die niet omver gelopen mochten worden.
Ik merk op vanuit mijn observaties dat er nog maar weinig gelachen word en dat plezier steeds vaker word verbonden met wat je bezit in de materiële zin van het woord.
Zit het hem niet meer in wie je bent dan in wat je hebt, zo vraag ik mezelf dan af terwijl ik het antwoord eigenlijk allang weet.
Mijn weegschaal begint zo langzamerhand in balans te komen, een fijn gevoel is dat.
Gisteravond ging de telefoon, de benedenbuurman, een baas van bijna 92 jaar oud nu.
Waar of ik bleef en of ik eventjes mee wilde kijken naar de dvd speler, een opening om een praatje te maken, ik was er ook al geruime tijd niet meer geweest.
Een vertelling van vroeger en daarna de onderkenning van hoe hijzelf steeds beperkter begint te worden in zijn bewegingsvrijheid, en de uiteindelijke keuze van hemzelf om in een verzorgingstehuis te willen gaan wonen, ”Het gaat zo niet meer”, en de overgave daarin klonk door in zijn woorden.
De cirkel rond en oud schuift door naar nieuw, ook in zijn mensenleven.
Hoe het positief te maken voor hemzelf en de bewondering van mij uit dat hij daar de rekbaarheid nog voor bezit, niets is mooier dan een mens die zichzelf kent en daarin deelt.
Ergens voelde ik me wel een beetje schuldig dat ik ons contact de laatste maanden wat heb verwaarloosd en terwijl ik dat dacht sprak hij al uit dat ik me over zulks geen zorgen hoefde te maken, hoeveel wijsheid en gevoel er in een paar woorden kan zitten, ”Ik heb wel gezien dat je het druk had met van alles, je bent goed bezig”, waren zijn woorden en dat onbestemde gevoel van schuld gleed meteen weer van mijn schouders.
Waar of ik bleef en of ik eventjes mee wilde kijken naar de dvd speler, een opening om een praatje te maken, ik was er ook al geruime tijd niet meer geweest.
Een vertelling van vroeger en daarna de onderkenning van hoe hijzelf steeds beperkter begint te worden in zijn bewegingsvrijheid, en de uiteindelijke keuze van hemzelf om in een verzorgingstehuis te willen gaan wonen, ”Het gaat zo niet meer”, en de overgave daarin klonk door in zijn woorden.
De cirkel rond en oud schuift door naar nieuw, ook in zijn mensenleven.
Hoe het positief te maken voor hemzelf en de bewondering van mij uit dat hij daar de rekbaarheid nog voor bezit, niets is mooier dan een mens die zichzelf kent en daarin deelt.
Ergens voelde ik me wel een beetje schuldig dat ik ons contact de laatste maanden wat heb verwaarloosd en terwijl ik dat dacht sprak hij al uit dat ik me over zulks geen zorgen hoefde te maken, hoeveel wijsheid en gevoel er in een paar woorden kan zitten, ”Ik heb wel gezien dat je het druk had met van alles, je bent goed bezig”, waren zijn woorden en dat onbestemde gevoel van schuld gleed meteen weer van mijn schouders.
Vandaag moet ik studeren, droge stof een plaatsje geven en opdrachten voor school uitwerken.
Een heel ander leven en een heel andere visie, niets is waarheid en alles wat ik lees, toets en relateer ik aan mijn eigen opgedane ervaringen en levensweg.
Wat voor me werkt behoud ik en wat niet, dat stop ik gemakshalve maar even op een andere plaats van mijn harde schijf, mijn hersenen.
Ik neem op tijd mijn rust en doe af en toe iets anders, studeren heb ik nooit gedaan en ik moet het opbouwen, langzaam maar zeker zal ik mijn weg er wel in gaan vinden, te vergelijken met de eerdere weegschaal die ik heb benoemd.
Een heel ander leven en een heel andere visie, niets is waarheid en alles wat ik lees, toets en relateer ik aan mijn eigen opgedane ervaringen en levensweg.
Wat voor me werkt behoud ik en wat niet, dat stop ik gemakshalve maar even op een andere plaats van mijn harde schijf, mijn hersenen.
Ik neem op tijd mijn rust en doe af en toe iets anders, studeren heb ik nooit gedaan en ik moet het opbouwen, langzaam maar zeker zal ik mijn weg er wel in gaan vinden, te vergelijken met de eerdere weegschaal die ik heb benoemd.
Het leven om me heen stroomt als een rivier, ik duik erin en laat me meedrijven.
In het midden van de stroom is het aangenaam en warm, ’t is de plaats waar ik nu ben aangekomen.
Juist in het midden van de rivier is het water wat dieper en daardoor wat minder turbulent.
Alles is wat mij betreft terug te herleiden naar wat ik om me heen zie in de Natuur, het leven zelf in al zijn facetten. Ik heb het afgeleerd mezelf onnodig druk te maken over wat is, ”Het is wat het is, niet meer en niet minder”.
De rivier kabbelt vrolijk verder.
"Leven"…..
In het midden van de stroom is het aangenaam en warm, ’t is de plaats waar ik nu ben aangekomen.
Juist in het midden van de rivier is het water wat dieper en daardoor wat minder turbulent.
Alles is wat mij betreft terug te herleiden naar wat ik om me heen zie in de Natuur, het leven zelf in al zijn facetten. Ik heb het afgeleerd mezelf onnodig druk te maken over wat is, ”Het is wat het is, niet meer en niet minder”.
De rivier kabbelt vrolijk verder.
"Leven"…..
Hierbij een foto van mijn werkplek J
Tot zover dan maar weer voor eventjes.....:))))
