Het winterverblijf
Rustig zweef ik door een dikke mist die andere mensen slaap zouden noemen, ik noem het een andere beleving van mijn wezenlijke ik, mijn lichaam is los en bevrijd van banden.
Aan de andere kant ontwaak ik in een grot die volgehangen is met huiden, in het midden brand tussen zorgvuldig naast elkaar gelegde stenen een groot vuur en voor de opening van de grot staan speren en hangen bijlen aan leren riemen.
De lucht is vervuld van de geur van verbrand hout en de vochtigheid die in de lucht zit verteld me dat weldra de tijd is aangebroken om de bergen verder in te trekken.
Er zijn zaden en wortels verzameld gedurende de zomerperiode en er is gejaagd, alles is op orde en er dient nu een tijd van rust te gaan komen.
Buiten is het guurder aan het worden en alles tekent de naderende winter, een bepaalde onrust maakt zich langzaam meester in mij, er is nog veel te doen voordat het zover is.
Aan de andere kant ontwaak ik in een grot die volgehangen is met huiden, in het midden brand tussen zorgvuldig naast elkaar gelegde stenen een groot vuur en voor de opening van de grot staan speren en hangen bijlen aan leren riemen.
De lucht is vervuld van de geur van verbrand hout en de vochtigheid die in de lucht zit verteld me dat weldra de tijd is aangebroken om de bergen verder in te trekken.
Er zijn zaden en wortels verzameld gedurende de zomerperiode en er is gejaagd, alles is op orde en er dient nu een tijd van rust te gaan komen.
Buiten is het guurder aan het worden en alles tekent de naderende winter, een bepaalde onrust maakt zich langzaam meester in mij, er is nog veel te doen voordat het zover is.
Van binnen visualiseer ik een sterretje wat niet kan doven, soms brand het wat feller en geeft het zelfs naar buiten licht af en in andere tijden lijkt ze haast te doven en uit te gaan.
Als mens trek ik een ring van energie om me heen waarin zich eerst de mensen bevinden die mij het meest na staan, dit zijn mijn kinderen en mijn helaas overleden ouders.
Ze bewegen zich middenin de kern en kleuren mijn ster.
Aan de buitenkant van diezelfde cirkel zitten dan de mensen waarmee ik hetzelfde bloed deel, mijn broers en mijn zus.
Dan trek ik er een tweede cirkel omheen en daar bevinden zich dan de personen waar ik me mee verbonden voel, dit kan een tijdelijkheid hebben en tegelijkertijd ook permanent zijn, het heeft ook te maken met de intensiteit van contact ben ik achter gekomen.
De eerste cirkel opent zich voor de tweede om er af en toe iemand uit binnen te laten.
Dan is er nog een derde cirkel die allesomvattend is en een groter verband behelst, noem het maar universeel of samenleving, zonder deze drie cirkels kan ik niet bestaan.
Als mens trek ik een ring van energie om me heen waarin zich eerst de mensen bevinden die mij het meest na staan, dit zijn mijn kinderen en mijn helaas overleden ouders.
Ze bewegen zich middenin de kern en kleuren mijn ster.
Aan de buitenkant van diezelfde cirkel zitten dan de mensen waarmee ik hetzelfde bloed deel, mijn broers en mijn zus.
Dan trek ik er een tweede cirkel omheen en daar bevinden zich dan de personen waar ik me mee verbonden voel, dit kan een tijdelijkheid hebben en tegelijkertijd ook permanent zijn, het heeft ook te maken met de intensiteit van contact ben ik achter gekomen.
De eerste cirkel opent zich voor de tweede om er af en toe iemand uit binnen te laten.
Dan is er nog een derde cirkel die allesomvattend is en een groter verband behelst, noem het maar universeel of samenleving, zonder deze drie cirkels kan ik niet bestaan.
Momenteel is mijn sterretje kleiner en kleiner aan het worden, ik heb de rust van de winter om me heen nodig en trek me in mezelf terug, ’t is als een eeuwenoude cyclus, alles in een golfbeweging, oud maakt plaats voor nieuw.
Er zit wel een belangrijkheid in dat je eerst moet weten hoe het is om klein te zijn, het besef daarvan is een van de voorwaarden om te kunnen groeien.
Er zit wel een belangrijkheid in dat je eerst moet weten hoe het is om klein te zijn, het besef daarvan is een van de voorwaarden om te kunnen groeien.
Dit jaar heeft alles me veel energie gekost, ik heb mezelf meer dan opengesteld en heb kwistig met mijn eigen energie om me heen gestrooid, heb hier ook de fout in gemaakt me niet tijdig te sluiten en ben er ook een tijdje door in verwarring geweest.
Niet goed in contact geweest met wie IK nu werkelijk ben en wat IK nu eigenlijk wel en/of niet wil.
Maar het leven neemt zijn loop en gaat door, het is allemaal één grote les als ik het wel beschouw.
Ik zou wel willen dat ik alles uit m’n verleden al heb verwerkt en achter me had gelaten maar op een of andere manier blijven dezelfde rode draden in mijn leven als vanzelf terugkomen.
Ik heb me tijdens dit proces hier niet zoveel over afgevraagd, de overdenking komt bij mij als een soort van vanzelfsprekendheid pas achteraf, wat is waarheid, MIJN waarheid.
Niet goed in contact geweest met wie IK nu werkelijk ben en wat IK nu eigenlijk wel en/of niet wil.
Maar het leven neemt zijn loop en gaat door, het is allemaal één grote les als ik het wel beschouw.
Ik zou wel willen dat ik alles uit m’n verleden al heb verwerkt en achter me had gelaten maar op een of andere manier blijven dezelfde rode draden in mijn leven als vanzelf terugkomen.
Ik heb me tijdens dit proces hier niet zoveel over afgevraagd, de overdenking komt bij mij als een soort van vanzelfsprekendheid pas achteraf, wat is waarheid, MIJN waarheid.
Nog steeds ga ik strijd aan terwijl ik wéét dat er geen winst in is te behalen, nog steeds voel ik weerstand als ik word geconfronteerd met hoe ik ben en nog steeds ben ik koppig en geef ik gemaakte fouten en onvolkomenheden niet als vanzelf toe.
Graag zou ik kunnen zeggen dat ik dit stukje van mezelf helemaal onder controle heb maar vaak is de echte waarheid een andere.
Ik stel mezelf dan wel de vraag of anderen als ze eerlijk naar zichzelf kijken wel die volkomenheid kunnen zien bij zichzelf, ik vraag het mij werkelijk af !!
Zou diegene die mij de spiegel voorhoud in wezen wel beseffen dat ie slechts zichzelf spiegelt?
Graag zou ik kunnen zeggen dat ik dit stukje van mezelf helemaal onder controle heb maar vaak is de echte waarheid een andere.
Ik stel mezelf dan wel de vraag of anderen als ze eerlijk naar zichzelf kijken wel die volkomenheid kunnen zien bij zichzelf, ik vraag het mij werkelijk af !!
Zou diegene die mij de spiegel voorhoud in wezen wel beseffen dat ie slechts zichzelf spiegelt?
Toch wil dan wel het verlangen uitspreken dat ik een harmonisch gevoel in mezelf wel nastreef, ik zou wel willen dat ik me soms niet zo voel alsof ik mijn eentje in een roeibootje zit, al proberend de stille oceaan over te steken en dat ik wél in drie cirkels leef en niet in mijn eentje een hoop licht sta te geven terwijl het door niemand word gezien.
Het is mooi en fijn om te kunnen delen en waardering te krijgen voor wie je bent en wat je doet, ik zal zelf nooit nalaten dit bij een ander te doen omdat ik de belangrijkheid ervan onderken, jezelf gewenst voelen is een van de fijnste belevingen die een mens kan ervaren in mijn optiek.
Ik streef het na dat ik iedere dag opnieuw mijn handen naar het leven uitsteek en iedere dag opnieuw dezelfde cirkels om me heen trek.
Om maar eventjes bij het roeibootje te blijven, er is wel degelijk land in zicht…..
Het is mooi en fijn om te kunnen delen en waardering te krijgen voor wie je bent en wat je doet, ik zal zelf nooit nalaten dit bij een ander te doen omdat ik de belangrijkheid ervan onderken, jezelf gewenst voelen is een van de fijnste belevingen die een mens kan ervaren in mijn optiek.
Ik streef het na dat ik iedere dag opnieuw mijn handen naar het leven uitsteek en iedere dag opnieuw dezelfde cirkels om me heen trek.
Om maar eventjes bij het roeibootje te blijven, er is wel degelijk land in zicht…..
Het is weer een heel verhaal geworden, vanuit de prehistorie naar het heelal en van daaruit naar de stille oceaan en uiteindelijk is er dan weer land in zicht.
’t Zijn wat stille overdenksels die worden geboren in de schaarse vrije tijd die ik momenteel heb.
Het schrijven is een “must” voor me geworden, ik ventileer ermee en het laat me zien waar ik sta.
Voor nu adem ik diep in en uit, nog een keer en trek mijn schouders hoog op, hou mijn adem vast en laat dan alles met een diepe zucht weer los.
Het is,
’t Zijn wat stille overdenksels die worden geboren in de schaarse vrije tijd die ik momenteel heb.
Het schrijven is een “must” voor me geworden, ik ventileer ermee en het laat me zien waar ik sta.
Voor nu adem ik diep in en uit, nog een keer en trek mijn schouders hoog op, hou mijn adem vast en laat dan alles met een diepe zucht weer los.
Het is,
als een sterretje…J
Greetz Ton......
