Ach ja…..dromen….
Welaan nu, “dromen komen pas dan uit als je wakker bent”.
Zo droomde ik meer dan een half jaar geleden een tuinhuis bij elkaar, het moest een plek van ruimte en van stilte gaan worden, een veilige plek en een haven.
Een soort van eiland waarop ik overzicht zou kunnen gaan verkrijgen op mezelf en de wereld om me heen, ik droomde het allemaal bijeen en deed mezelf een belofte.
Als ik het voor elkaar zou krijgen om een opleiding gefinancierd te krijgen, een stageplek voor diezelfde opleiding zou kunnen vinden, het toelatings examen zou passeren met goed gevolg, dan zou dat de stap zijn om te maken.
En ik droomde mezelf op de veranda, overkapt en met een groot doorkijkraam, in een zelfgemaakte luie stoel om te kunnen lezen, (de stoelen moet ik overigens nog maken de komende week), een ruimte die groot genoeg zou zijn om af te sluiten en te verwarmen voor als het najaar kouder zou gaan worden met een werkblad erin voor het raam.
Voldoende licht wat er ongehinderd naar binnen kan om in het vroege voorjaar wat plantjes voor het raam te kunnen zetten die later hun weg dan wel weer in de tuin en in de kas zouden gaan vinden.
Een soort van opklaptafel aan de wand om grote tekenwerkstukken te kunnen maken met pastel en ecoline vanuit een vrije energie, en ik droomde, en ik droomde, en ik droomde.
Zo droomde ik meer dan een half jaar geleden een tuinhuis bij elkaar, het moest een plek van ruimte en van stilte gaan worden, een veilige plek en een haven.
Een soort van eiland waarop ik overzicht zou kunnen gaan verkrijgen op mezelf en de wereld om me heen, ik droomde het allemaal bijeen en deed mezelf een belofte.
Als ik het voor elkaar zou krijgen om een opleiding gefinancierd te krijgen, een stageplek voor diezelfde opleiding zou kunnen vinden, het toelatings examen zou passeren met goed gevolg, dan zou dat de stap zijn om te maken.
En ik droomde mezelf op de veranda, overkapt en met een groot doorkijkraam, in een zelfgemaakte luie stoel om te kunnen lezen, (de stoelen moet ik overigens nog maken de komende week), een ruimte die groot genoeg zou zijn om af te sluiten en te verwarmen voor als het najaar kouder zou gaan worden met een werkblad erin voor het raam.
Voldoende licht wat er ongehinderd naar binnen kan om in het vroege voorjaar wat plantjes voor het raam te kunnen zetten die later hun weg dan wel weer in de tuin en in de kas zouden gaan vinden.
Een soort van opklaptafel aan de wand om grote tekenwerkstukken te kunnen maken met pastel en ecoline vanuit een vrije energie, en ik droomde, en ik droomde, en ik droomde.
Alles wat ik niet had durven hopen kwam uit.
Ik werd toegelaten en haalde mijn test, ik kreeg via mijn nieuwe werkgever een pracht van een stageplaats aangeboden en ging de gesprekken daarvoor aan, moeizaam en erg confronterend weliswaar, maar toch, alles met een open vizier en vanuit mezelf en de eerlijkheid.
Ik ga het komende jaar weer een hoop over mezelf leren, over hoe ik dingen en problemen aanpak en hoe ik dit op een andere manier zou kunnen gaan benaderen.
Mijn oudste zoon is nu 24, die daaronder komt is nu bijna 20 en de jongste is een paar maanden geleden 18 geworden.
Pa heeft net via de post zijn studentenpas binnen gekregen, schitterend, de wereld is mooi en het leven evenzo.
Niets is onmogelijk, als je het maar echt wilt en er maar helemaal voor gaat, dat is er wel zo’n beetje mijn visie op…..
Ik werd toegelaten en haalde mijn test, ik kreeg via mijn nieuwe werkgever een pracht van een stageplaats aangeboden en ging de gesprekken daarvoor aan, moeizaam en erg confronterend weliswaar, maar toch, alles met een open vizier en vanuit mezelf en de eerlijkheid.
Ik ga het komende jaar weer een hoop over mezelf leren, over hoe ik dingen en problemen aanpak en hoe ik dit op een andere manier zou kunnen gaan benaderen.
Mijn oudste zoon is nu 24, die daaronder komt is nu bijna 20 en de jongste is een paar maanden geleden 18 geworden.
Pa heeft net via de post zijn studentenpas binnen gekregen, schitterend, de wereld is mooi en het leven evenzo.
Niets is onmogelijk, als je het maar echt wilt en er maar helemaal voor gaat, dat is er wel zo’n beetje mijn visie op…..
Ook het maken en het construeren van dit huisje is een heel proces voor me geweest, ik heb een aantal jaren in de tentoonstellingsbouw rondgehobbeld als timmerman en heb in die tijd nogal wat vaardigheden opgedaan.
Lange dagen werken, vermoeiend en veel aanschouwelijk onderwijs, niet alleen qua vaardigheden als timmerman en allesdoener maar ook over hoe mensen in elkaar zitten.
Je bent in de tentoonstellingsbouw vaak 24/7 met elkaar onderweg, levend vanuit een koffer van hoofdstad naar hoofdstad en van beurs naar beurs.
Op deze manier leer je elkaars volkomenheden en minpunten kennen, je moet wel, geen keuze hierin als je voor zo’n manier van leven kiest.
Alles passeerde de revue in het maken van dit tuinhuis, al het geleerde toegepast en vreemd genoeg kwam er ook weer een soort van spanning bij mezelf.
Net als toen begon ik mezelf weer dead-lines te stellen, vandaag dit klaar en morgen wil ik daar en daar zijn.
’s Avonds de boel voor de dag erop al bij elkaar prakkezeren en bij ieder handeling was ik in m’n hoofd alweer 20 stappen verder om met allerlei eventualiteiten rekening te kunnen blijven houden.
Uiteindelijk staat er iets waarop ik best trots ben, een mooi werkstuk vanuit een positieve energie gemaakt….
Lange dagen werken, vermoeiend en veel aanschouwelijk onderwijs, niet alleen qua vaardigheden als timmerman en allesdoener maar ook over hoe mensen in elkaar zitten.
Je bent in de tentoonstellingsbouw vaak 24/7 met elkaar onderweg, levend vanuit een koffer van hoofdstad naar hoofdstad en van beurs naar beurs.
Op deze manier leer je elkaars volkomenheden en minpunten kennen, je moet wel, geen keuze hierin als je voor zo’n manier van leven kiest.
Alles passeerde de revue in het maken van dit tuinhuis, al het geleerde toegepast en vreemd genoeg kwam er ook weer een soort van spanning bij mezelf.
Net als toen begon ik mezelf weer dead-lines te stellen, vandaag dit klaar en morgen wil ik daar en daar zijn.
’s Avonds de boel voor de dag erop al bij elkaar prakkezeren en bij ieder handeling was ik in m’n hoofd alweer 20 stappen verder om met allerlei eventualiteiten rekening te kunnen blijven houden.
Uiteindelijk staat er iets waarop ik best trots ben, een mooi werkstuk vanuit een positieve energie gemaakt….
Tot zover maar weer, voor even….
Met vriendelijke groet...:))
